«Το γράμμα αγωνίας ενός πατέρα για τη δωδεκάχρονη κορούλα του»
– Από τον Δ.Σ. (θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του) λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:
Οι μετανάστες ζουν ανάμεσά μας και θέλουμε δεν θέλουμε θα γίνουν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας, αλλά και του μικρόκοσμού μας, αφού έτσι αποφάσισαν οι φίλοι μας Ευρωπαίοι και όχι μόνο.
Ποιο νοσηρό μυαλό, όμως, σκέφτηκε ή πού το είδε γραμμένο και σε ποιο βιβλίο Κοινωνιολογίας ότι ο σωστός τρόπος για να εντάξεις μετανάστες μέσα στην ελληνική κοινωνία είναι να βάζεις ενήλικες μετανάστες με μικρά παιδιά των 12 και 13 ετών να κάνουν μάθημα μαζί;
Είναι άδικο και για τους μετανάστες, αλλά και για τα μικρά Ελληνόπουλα. Δεν φτάνει που οι μετανάστες οι περισσότεροι δεν μιλούν καν ελληνικά και δεν έχουν καμία πολιτιστική και πολιτισμική σύγκλιση, βάζετε ολόκληρους άνδρες μαζί με νήπια;
Ίσως να είναι άδικο για τους μετανάστες καθημερινά να είναι προσοχή, όταν παίζεται ο εθνικός μας ύμνος ή όταν ακούγεται η ορθόδοξη ελληνική προσευχή στο σχολείο.
Η πλειονότητα αυτών δεν θέλουν να γίνουν ούτε Έλληνες πολίτες, ούτε χριστιανοί ορθόδοξοι. Ψάχνουν τρόπους να πάνε σε κάποια πιο πλούσια από την Ελλάδα χώρα και θέλουν να ζήσουν με τα δικά τους ήθη και έθιμα και είναι δικαίωμά τους.
Η Ελλάδα γι’ αυτούς είναι ο ενδιάμεσος σταθμός, ξεκίνησαν πριν από μήνες ή χρόνια ξυπόλητοι οι περισσότεροι από τα βάθη της Ασίας με σκοπό να βρουν μια χώρα χωρίς πόλεμο και με ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή.
Για να μπορέσουν να μεγαλώσουν ήσυχα τα παιδιά τους, μακριά από τις οβίδες των κανονιών. Δεν τους ρωτήσατε καν αν θέλουν να πάνε σχολείο; Δεν τους ρωτήσατε ποια τα όνειρά τους; Ποια πράγματα έχουν γι’ αυτούς προτεραιότητα στη μίζερη ζωή τους;
Λέτε το πρώτο και τελευταίο πράγμα για αυτούς να είναι να πάνε σε ελληνικό σχολειό, όταν δεν μιλούν καν ελληνικά και να γίνονται περίγελος των μικρών παιδιών; Πολλοί από αυτούς από τα 12 ή 13 ήταν μαχητές.
Κρατούσαν όχι μονό όπλο και χειροβομβίδες, αλλά ήξεραν πολύ καλά να χρησιμοποιούν πολλές από τις τεχνικές ενός ανταρτοπόλεμου. Οι αντιθέσεις που δημιουργούνται τεράστιες, είναι σαν να είναι παιδιά ενός αλλού Θεού.
Δείξετε τον ελάχιστο σεβασμό για αυτούς τους ανθρώπους, που πολλές φόρες έπαιξαν τη ζωή τους κορόνα ή γράμματα μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα, έχοντας την ελπίδα ότι θα ανακαλύψουν ένα καλύτερο αύριο.
Μην παίζετε με τα νεύρα τους, αλλά και με τα νεύρα των γονέων των Ελλήνων παιδιών. Σοβαρευτείτε επιτέλους και ως εξαίρεση αντιμετωπίστε το θέμα με τη σοβαρότητα που του αρμόζει.
Βίαια, πρόχειρα και βιαστικά τους στοιβάζετε σε ένα σχολειό, λες και δεν είναι άνθρωποι, αλλά σακιά από τσιμέντο και είναι σακιά από τσιμέντο και όχι άνθρωποι για εσάς, τους διοικούντες.
Είναι τα σακιά που πάνω σε αυτά θα κτίσετε την πίστωση επιδοτήσεων χρημάτων και πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μέλημά σας είναι μόνο τι χρήματα θα πάρετε και τίποτα άλλο. Όποιος τολμήσει να αντισταθεί και να μιλήσει με επιχειρήματα για το έγκλημα που διαπράττετε του κολλάτε την ταμπέλα του ρατσιστή, του ξενόφοβου, του ακροδεξιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου