γράφει η Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Μαμά, μπαμπάς. Δυο λέξεις που γεμίζουν την καρδιά όσων είχαν κι έχουν την τύχη να μεγαλώσουν μαζί τους.
Φυσικά αναφέρομαι στους σωστούς γονείς και όχι απλά στους τυπικούς όρους. Μάνα, πατέρας.
Δυο λέξεις που νομίζω ότι όσα χρόνια και να περάσουν, όσα "βήματα" και να ...κάνουν οι άνθρωποι σε όλους τους τομείς, θα είναι "εκείνες" που καθορίζουν... την εξέλιξη του κάθε ατόμου. Αυτοί οι δύο ρόλοι...
Κι έρχεται μια νέα τροπολογία που κατέθεσε ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, με στόχο να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στους ομοφυλοφίλους. Σύμφωνα με αυτή, αλλάζουν τα οικογενειακά στοιχεία των παιδιών. Στις αιτήσεις εγγραφής στα σχολεία, αντί για «Ονομα Πατρός» και «Ονομα Μητρός» θα αναγράφεται «Γονέας 1» και «Γονέας 2».
Με τον τρόπο αυτόν ο Μακρόν θέλει να βάλει ένα τέλος στις διακρίσεις που βασίζονται στις ερωτικές-σεξουαλικές επιλογές των ανθρώπων και έχουν νομική υπόσταση -είτε με πολιτικό γάμο είτε με σύμφωνο συμβίωσης. Ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων, για παράδειγμα, όταν βρίσκεται μπροστά σε μια προς συμπλήρωση αίτηση, ποιος από τους δύο, άνδρες ή γυναίκες, που αποτελούν το ζευγάρι των γονέων ενός ανήλικου είναι ο πατέρας και ποιος η μητέρα;
Η σχετική τροπολογία συζητήθηκε στη Βουλή και η υπουργός Βαλερί Πετί που έθεσε το ζήτημα, εξήγησε ότι «είναι αναχρονιστική η διάκριση της οικογένειες» με βάση το φύλο των γονέων τους.... Το σχετικό διάταγμα αναφέρει ότι «Για την αποφυγή διακρίσεων, οι σχολικές εγγραφές, οι σχολικοί κατάλογοι, οι γονικές εξουσιοδοτήσεις και κάθε άλλο επίσημο έγγραφο που αφορά στα παιδιά, θα περιλαμβάνει αποκλειστικά τις λέξεις Γονέας 1 και Γονέας 2».
Πρόκειται για ένα μέτρο που έρχεται σε συνέχεια του νόμου του 2013 για την νομική ισότητα των γάμων ανάμεσα σε ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια.
Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν ήταν λίγες οι αντιδράσεις όχι μόνο στη Γαλλία -αφού τους Γάλλους αφορά- αλλά και σε όλον τον κόσμο. Απρόβλεπτη, δε, ήταν η αντίδραση του προέδρου των ομόφυλων γονέων που δήλωσε ότι: «Αν και θέλουμε να καλωσορίσουμε το γεγονός, γιατί μας επιτρέπει ισότιμη συμμετοχή στα σχετικά έγγραφα, κάτι που δεν ίσχυε πριν από αυτό, ωστόσο οφείλουμε να επισημάνουμε πως ένας τέτοιος διαχωρισμός θα προκαλέσει ανταγωνισμό ανάμεσα στους δύο γονείς, για το ποιος είναι ο νούμερο 1 και ποιος ο νούμερο 2».
Τί είναι άραγε όλο αυτό; `Ένα άλμα πολιτισμού - όπως το παρουσιάζουν οι υποστηρικτές του- , ένας τρόπος να εξαλειφθούν σταδιακά οι δύο πιο αγαπημένες "λέξεις" κάθε παιδιού, ή μήπως ένας ακόμη διαχωρισμός ανάμεσα στο Νο 1 και Νο 2;
Ειλικρινά προβληματίστηκα και δεν είναι μπορώ να είμαι απόλυτη και να υποστηρίξω μία από τις δύο θέσεις. Επιλέγω να εκφράσω τις σκέψεις μου, όπως ακριβώς ήρθαν στο μυαλό μου όταν ενημερώθηκα για την τροπολογία.
Γεννήθηκα μέσα σε μιαν αγαπημένη οικογένεια με μαμά και μπαμπά. Βιολογικούς γονείς. Υπέροχους γονείς. Καθώς η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια που μας στενοχωρούν κάποιες φορές, ο μπαμπάς μου έφυγε από τη ζωή όταν ήμουν δέκα ετών. Από τότε, κηδεμόνας μου ήταν η μαμά μου. Στάθηκα τυχερή στο ότι δεν ένιωσα ποτέ άβολα στο σχολείο, για το ότι δεν είχα πια μπαμπά εν ζωή και μεγάλωνα σε μονογονεϊκή οικογένεια. Για την επίδοσή μου, άλλωστε, ενημερωνόταν πάντα η μητέρα μου, όπως συνήθως γίνεται. Ωστόσο, δεν θα ήταν κακή ιδέα για δεύτερο κηδεμόνα να αναφερόταν στα έγγραφα η γιαγιά ή ο παππούς μου οι οποίοι κι εκείνοι ήταν δίπλα στη μητέρα μου για το μεγάλωμά μου. Και ειλικρινά, στο τόσο άκαμπτο μοντέλο κοινωνίας που ζούμε, σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις με παιδιά που έχουν μόνο ένα γονιό, και το περιβάλλον τους έχει κάνει να νιώθουν μειονεκτικά.
Την προσωπική μου εμπειρία, την αναφέρω γιατί οι υποστηρικτές της αντικατάστασης του μαμά και μπαμπάς με γονέα νο 1 και 2, θεωρούν ότι με αυτήν την τροπολογία ενισχύονται οι οικογένειες που δεν είναι "πλήρεις". Τα οικογενειακά σχήματα που περιλαμβάνουν παιδιά με ένα μόνο γονέα, μητριές και πατριούς, γιαγιάδες και παππούδες, θετούς γονείς, ομόφυλα ζευγάρια, τρανς, βιολογική μάνα ή πατέρα που στην πορεία έκαναν αλλαγή φύλου, μητέρες που έκαναν παιδί με δότη σπέρματος, καθώς και τόσες άλλες ξεχωριστές περιπτώσεις. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που έχει σημασία, όπως ανέφερα και στην αρχή του κειμένου, είναι να μεγαλώνουμε με ΓΟΝΕΙΣ. Ανθρώπους που είναι εκεί δίπλα μας σε κάθε βήμα της ζωής μας, με τον όσο είναι εφικτό, πιο σωστό τρόπο. Και το υπέροχο και εξαιρετικά απαιτητικό συνάμα, προνόμιο του γονεϊκου ρόλου ανήκει σε όποιον τον αναλάβει, ανεξαρτήτως οικογενειακού σχήματος, βιολογικού δεσμού ή φύλου.
Από την άλλη μεριά, πώς να "ακυρώσεις" τις λέξεις Μάνα και Πατέρας και να τις αντικαταστήσεις με Γονέα Νο 1 και Γονέα Νο 2; Και αν δεχτούμε τη λέξη "γονέας" αντί των άλλων δύο, ποιος θα είναι ο πρώτος και ποιος ο δεύτερος;
Γιατί από τη μια η νέα τροπολογία επιδιώκει να σπάσει τους διαχωρισμούς και τις αντιθέσεις, από την άλλη γεννά ένα νέο πρόβλημα. Γιατί να είναι η μάνα ή ο πατέρας το Νο 1 πχ ή το αντίστροφο; Σκέφτομαι, βέβαια, ότι έτσι κι αλλιώς, και μόνο που τα περισσότερα παιδιά έχουν το επώνυμο του πατέρα - παρά τη δυνατότητα να έχουν και της μητέρας- ήδη η μάνα είναι ήδη σε κάπως μειονεκτική θέση. Γιατί ακόμη κυριαρχεί ο εγωισμός από την μεριά του άνδρα να "ακούγεται" το δικό του επώνυμο και η γυναίκα καλώς ή κακώς, συνεχίζει να υποχωρεί, συνεχίζοντας την παράδοση και τον συντηρητισμό...
Συμφωνώ, λοιπόν, στο ότι δεν είναι ωραίο τα παιδιά να γίνονται στόχος διάκρισης γιατί κάτι τέτοιο μόνο κακό θα έκανε στην ψυχολογία και στην προσωπικότητά τους. Είναι κρίμα να νιώθουν μειονεκτικά μόνο και μόνο επειδή ανήκουν σε "διαφορετικά" οικογενειακά σχήματα. Ναι, μακάρι να υπάρξει τρόπος ώστε ο ρόλος του ΓΟΝΕΑ να είναι ισότιμος. Όχι όμως, Γονέας Νο 1 και Γονέας Νο 2, γιατί ούτε αυτό είναι ισότιμο... Αντιθέτως...
https://www.klik.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου