Το ακούμε παντού. Το ακούμε συχνά. «Η ιδεολογία της αριστεράς», λέει, «έχει πλεονέκτημα την ηθική της».
«Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς!», φωνάζουν πολλοί από την σχολή, στην αγορά και
από τις πλατείες στα καφενεία, με στόμφο κουνώντας επιτακτικά το δάχτυλο, μην καταλαβαίνοντας την φράση. Χωρίς να την έχουν σκεφτεί. Απλά την έχουν διαβάσει κάπου. Γιατί αν μη τι άλλο η αριστερά έχει ‘καλή’ επικοινωνία. Και μόνο.
Γράφει η Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου
Ποιος ιδεολόγος δεν θεωρεί πως η δική του ιδεολογία είναι πιο ηθική;
Πώς μπορεί κανείς να κρίνει τι είναι ηθικό;
Ποιος αποφάσισε ότι η αριστερά είναι πιο ηθική σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ιδεολογίες;
Και ποιος θεωρεί ότι μια τέτοια σκέψη είναι αναμφισβήτητη;
Ως κοινωνία έχουμε σκέψεις για την ηθική. «Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.», λέμε. Όμως στην πράξη είναι λίγο δύσκολο να πεις αν κάποιος είναι ηθικός και πόσο ηθικός είναι.
Στην πολιτική οι πράξεις μπορούν να κρίνονται σωστά μόνο από τα αποτελέσματά τους.
Δεν έχει σημασία αν κάποιος δήλωνε πως ήθελε να κάνει κυβέρνηση «από το καλό της καρδιάς του», όταν ο ίδιος φέρνει την χώρα σε ολοένα και χειρότερη θέση. Σημασία έχει πως απέτυχε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε πως είχε όραμα για ένα καλύτερο κόσμο – εδώ γελάμε – αλλά καθημερινά ρεζιλεύουν τους εαυτούς τους, το λιγότερο, ενώ ταυτόχρονα ρεζιλεύουν τη χώρα και αυτό είναι χειρότερο. Συνεργάζονται με ένα κόμμα που μόνο αριστερό δεν είναι. Τα έχουν κάνει μπάχαλο και συνεχίζουν. Α, μην το ξεχνάμε όμως, έχουν «ηθική». Σαν να λέμε «η πίστη σώζει», ένα πράγμα.
Για ποια ηθικότητα μας μιλάνε; Με τόσες σπατάλες, διορισμούς, την εγκληματικότητα να έχει χτυπήσει το κόκκινο. Που είναι η ηθική σε αυτά;
Όταν κάποιος αφιερώνει τόσο χρόνο να αποδείξει πόσο καλός, πόσο ηθικός, πόσο ανώτερος είναι και τι όμορφο όραμα έχει, μάλλον και δεν είναι και δεν έχει. Και σίγουρα δεν του μένει χρόνος για σοβαρή δουλειά. Και ξεχνάει τι λέει, τι πιστεύει ή τα γυρίζει. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Δεν είναι το θέμα λοιπόν ποιος είναι πιο ηθικός, αλλά ποιος είναι πιο πρακτικός, πιο οργανωτικός, συγκεκριμένος, στοχευμένος, σταθερός. Ποιος κάνει το καλύτερο δυνατό, βλέπει και προβλέπει τις ευκαιρίες, τα κόστη, τα κέρδη.
Με λίγα λόγια ένας πολιτικός σχηματισμός πρέπει να είναι αποτελεσματικός για να καταλήξουμε να συζητάμε στο αν είναι ηθικός ή όχι.
Αντιστρέφοντας το κλασικό ρητό, δεν αρκεί η βασίλισσα να φαίνεται τίμια, πρέπει και να είναι. Στην περίπτωσή μας βέβαια, μάλλον ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου