ψευδαισθήσεις...

¨Κατερίνη 24-08-2018 

Αγγελος Αγγελίδης

τα χέρια ακουμπισμένα στο τραπέζι μου μπροστά.όλα καλά, όλα καλά.

τα μάτια μου σε βλέπουν να ζυγώνεις και να έρχεσαι κοντά.όλα καλά, όλα καλά.

άκουσα τη φωνή σου να μιλάει τραγουδιστά.όλα καλά, όλα καλά.

μυρίζω το άρωμά σου στον αγέρα που σκορπά.χίλιες βιολέτες

στέλνεις κι άλλα τόσα γιασεμιά.όσο κι αν θόλωσαν τα μάτια, θα αντέξουν στην αγρύπνια σου κι απόψε.νύχτα μεγάλη κι άβολη, μα θα περάσει σιωπηλά.

οι έγνοιες μου ξεχάστηκαν στη θύμηση, θύμα, θυσία, προσφορά.η σκέψη μου ναυάγησε στο μόλο, σβηστός ο φάρος στο λιμάνι σου, καρδιά.

ταράχτηκα στο όνειρο κι άρχισα μόνος να μιλάω, να γελώ.ένιωσα ν΄ άργησα στο κάλεσμα που πρώτος ήθελα να τρέξω, να βρεθώ.ντράπηκα που σ΄ ανάγκασα, πάλι να με φωνάξεις για να ΄ρθω.

ψάχνω το φως μες την ομίχλη μου, σε νιώθω, μα δε σε βλέπω κι απορώ.πόλεμος ξέσπασε νωρίς, πάλι στα βάθη της πιο έωλης ψυχής.η λογική συμμάζεψε δυνάμεις και με σύνεση προτείνει υπομονή.

δίψασε η καρτερία, περιμένει στης αγάπης το πηγάδι για νερό.η αντοχή που προσπερνάει με βλέπει σα μυστήριο, βλέμμα που βρίθει σαρκασμό. άλλαξε το τοπίο ξαφνικά και βλέπω χρώμα έντονο στα νέα σκηνικά.

η ελπίδα σα νεράιδα απλώνει χέρι να με βάλει στον πιο όμορφο χορό.νεύμα της κάνω πως κι εγώ το θέλω, για να έρθω, λαχταρώ.στα πόδια κι αν σηκώνομαι η γη μου φεύγει, λάσπη το χώμα, ολισθηρό.

δε χάνω τις δυνάμεις μου ούτε που θέλω να γυρίσω από ντροπή.πέρασα δυσκολίες νιώθοντας πιο βάρβαρα προβλήματα, ανθρώπινη η ζωή.οι πανοπλίες μου φθαρμένες μα υπάρχουν κι εκεί βρίσκω σιγουριά.

θα ζω στις ψευδαισθήσεις μου κι έτσι… δε θα ζηλεύω τα παιδιά.ανάσα η ψευδαίσθηση στο νου, τρελή χαράγια μια στιγμή. όμως το όνειρο ανθρώπινο κι ας σβήνει το πρωί. μη με ρωτάτε που θα πω κι άλλη φορά όλα καλά, όσο θα ζω αυτό θα λέω… όλα καλά…, όλα καλά